NEWS

zobacz pełną ofertę na:
 kolektory słoneczne 

Około tysiąca chętnych zgłosiło się już po kredyt na zainstalowanie kolektora słonecznego. Koszt inwestycji w zależności od powierzchni domu wynosi od 10 do 20 tys. zł. 45 proc. tej kwoty zwróci NFOŚiGW, informuje "Dziennik Gazeta Prawna". Gazeta pisze, że oto znów pojawiły się społeczne komitety kolejkowe. I to w miejscach najmniej spodziewanych - w bankach. Prywatni właściciele domów i wspólnoty mieszkaniowe starają się o kredyty na kupno kolektorów słonecznych. To zainteresowanie jest wynikiem tego, że Narodowy Fundusz Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej pokryje 45 proc. wartości inwestycji. 

Na wyposażenie domu w kolektor trzeba przeznaczyć, w zależności od powierzchni, od 10 do 20 tys. zł. Można na ten cel dostać pożyczkę oprocentowaną na 7-11 proc. w skali roku, z której 45 proc. nie trzeba będzie spłacić. Wprawdzie na zwrot pieniędzy trzeba będzie poczekać dosyć długo, bo nawet powyżej 15 lat, ale znacząco - nawet o 2 tys. zł rocznie - można obniżyć rachunki za ogrzewanie wody. Na dotacje NFOŚiGW przeznaczył 300 mln zł. Przez najbliższe dwa lata ma zostać wydane dwie trzecie tej kwoty.

Jako że aby złożyć wniosek o dofinansowanie do kredytu na zestaw solarny należy mieć pełny projekt, nasza firma w porozumieniu z producentem solarów ULRICH wykona dla Państwa pełen projekt na podzespołach tego japońskiego producenta całkowicie za darmo !!! Zadzwoń po więcej informacji: Dział grzewczy, Michał: (12) 643-66-01 w.24

 

zobacz pełną ofertę na:
 Zestawy solarne 

Pojemnościowy podgrzewacz wody
(bojler elektryczny) 
ULRICH WASSMAX 100l


tel. +48 533 336 136
e-mail: biuro@marax.pl

W momencie kiedy wszedłeś do domu i otworzyłeś wszystkie okna i drzwi, rozpoczęło się już jego osuszanie. Dopóki jednak w domu będzie stojąca woda, mokre posadzki i namoknięte tynki, dom napewno nie wyschnie, nawet wtedy, gdy pogoda jest ciepła i sucha. Właśnie dlatego najszybciej, jak to będzie możliwe, usuń wodę za pomocą pomp, wiader, czy szmat. To najważniejszy i podstawowy krok w całym procesie osuszania. Do zbierania wody możesz posłużyć się też odkurzaczem z funkcją zbierania wody. Jeśli masz możliwość to wypożycz odkurzacz przemysłowy, ponieważ są one znacznie bardziej wydajne, bo mają większą moc i pojemność. Mają dodatkowe przystawki, dzięki którym można łatwiej dostać się do szczelin i trudno dostępnych miejsc. Takim odkurzaczem usuniesz więcej wody z powierzchni podłogi i z przedmiotów niż w jakikolwiek inny sposób. Pamiętaj jednak, żeby traktować śmieci zebrane przez odkurzacz, a także wszystkie końcówki i węże, jako przedmioty skażone. Należy je dokładnie umyć po zakończeniu użytkowania.

Po wypompowaniu wody można zająć się osuszaniem budynku. Żeby przyspieszyć osuszanie domu, należy zastosować osuszacz powietrza (zwykle wykorzystuje się je w nowych budynkach do usunięcia wilgoci technologicznej i przyspieszenia prac wykończeniowych). Stosowanie osuszaczy jest kosztowne, ponieważ trzeba wypożyczyć urządzenia o wysokiej wydajności, lub zakupić nowe urządzenie, jednakże w sytuacji kiedy poprzez pozostawienie zawilgoconego domu, mebli, sprzętu rtv i agd możemy utracić cały majątek, koszty posługiwania się osuszaczem w porównaniu do strat jakie możemy ponieść są znikome.

Osuszacz powietrza MASTER DH 711 cena: 629 zł

Osuszacz powietrza MASTER DH 716 cena: 737 zł

Osuszacz powietrza MASTER DH 720 cena: 938 zł

Elektryczne osuszacze powietrza pracują w zamkniętym pomieszczeniu i zamieniają wilgoć z powietrza w wodę. Urządzenia te, susząc powietrze w pomieszczeniu, doprowadzają do odprowadzenia wilgoci z podłóg i ścian. Decydując się na zastosowanie osuszacza, warto zdobyć jak największy (lub kilka dużych, jeśli zawilgocenia są bardzo duże), dobrze też szukać takiego urządzenia, które pracuje w temperaturze, jaką możemy utrzymać. Osuszacze ocenia się według ilości wody (w litrach) usuwanej z pomieszczenia.



Osuszacze kondensacyjne usuwają wilgotne powietrze zasysane tylko z osuszanego pomieszczenia. Trafia ono do parownika, w którym następuje skroplenie wilgoci. Otrzymana w ten sposób woda spływa do zbiorniczka, który trzeba opróżniać. Pozbawione wilgoci powietrze zostaje podgrzane do temperatury pokojowej i ponownie wypuszczone do pomieszczenia. Przed przystąpieniem do pracy należy uszczelnić okna i zakleić kratki wentylacyjne, aby uniemożliwić pobieranie wilgotnego powietrza z zewnątrz. Osuszacze te mają największą wydajność, gdy w pomieszczeniu panuje temperatura 20°C.

Osuszacze sorpcyjne. Zasysane powietrze przechodzi przez absorbent – pochłaniacz wilgoci. Po podgrzaniu jest kierowane do pomieszczenia, a wilgoć odprowadzana jest przez okno rurą z tworzywa sztucznego. Podczas osuszania materiał sorpcyjny jest stale regenerowany, nie traci zdolności pochłaniania wilgoci. Temperatura nie ma wpływu na prace urządzenia.

Jak sprawdzić czy w pokoju jest już sucho?

Istnieje bardzo prosty sposób na sprawdzenie czy ściany są wyszuszone. Mianowicie na kawałku takiej powierzchni przyklej na pewien okres folię do przechowywania żywności. Jeśli ściana nie jest jeszcze odpowiednio wysuszona, to powierzchnia pod folią zrobi się ciemniejsza od powierzchni ją otaczającej. 

zobacz pełną ofertę na:
 Osuszacze powietrza 

Lazar S2 Panorama Moc:22kW cena: 5380 zł

Kominek Silesia SK5169 czarny cena: 6490 zł

Ulrich Aquafire INSERT AL 26 Lux cena: 6899 zł

 

     

Na początku lat 90. pojawiły się w Polsce pierwsze kotły z zamkniętą komorą spalania. Ze względu na wysoką cenę tych urządzeń w tamtych czasach, jak i nie do końca zrozumiałe dla użytkowników oraz instalatorów ich zalety, nie podbiły one polskiego rynku. Obecnie są rozwiązaniem pośrednim pomiędzy kotłem standardowym, a kondensacyjnym. 
 

Kocioł Ulrich Wandich FUTURA+ WA 19 cena: 2700 zł

Kocioł gazowy Junkers Ceraclass ZW 14-2 DV AE cena: 3499 zł

Kocioł dwufunkcyjny Vitopend 100-W cena: 3499 zł

Kotły atmosferyczne a turbo
W kotłach z zamkniętą komorę spalania (turbo) proces spalania odizolowany jest od pomieszczenia, w którym kocioł się znajduje. Urządzenia te nie pobierają powietrza z pomieszczenia, zaś sam proces jego zasysania, a potem wyrzutu spalin wymuszony jest przez wbudowany w kocioł wentylator. Natomiast w kotłach z otwartą komorą powietrze do spalania pobierane jest z pomieszczenia, a przepływ powietrza przez kocioł i wyrzut spalin odbywa się na zasadzie naturalnego ciągu wytwarzanego w kominie.
Zgodnie z przepisami „Prawa budowlanego” minimalna kubatura pomieszczenia w którym można zamontować kocioł bez zamkniętej komory spalania wynosi 8 m3, a turbo 6,5 m3.

Wymagana ilość powietrza do spalania
Warto sobie zdawać sprawę, iż w budynkach z nowoczesną stolarką okienną, okna sa bardzo szczelne i nie ma możliwości, by przez szczeliny pobrać wystarczającą ilość powietrza do spalania. A nie jest ona wcale taka mała np. kocioł gazowy o mocy 20 kW na godzinę swojej pracy zużywa 2,3 m3 gazu i ponad 30 m3 powietrza. Aby więc doprowadzić je do pomieszczenia w odpowiedniej ilości, należy wykonać nawiewny kanał wentylacyjny, zwany potocznie „zetką”. Niestety w związku z tym, szczególnie w zimie np. gdy temperatura na zewnątrz spada do -20°C, pojawia się problem bezpośredniego napływu zimnego powietrza do pomieszczenia. Kąpiel w tak wychłodzonej łazience nie będzie na pewno należała do przyjemności. Ponadto dostarczanie do komory spalania powietrza z dużą ilością pary wodnej oraz związków chemicznych z mydeł, proszków, czy dezodorantów niekorzystnie wpływa na elektronikę urządzenia, czujniki i elektrody. Dlatego, jeśli kocioł przewidziany jest do montażu w łazience lub kuchni, należy wybrać wersję z zamkniętą komorą spalania, która nie wymaga naturalnej wentylacji nawiewnej. Nie bez znaczenia jest również fakt, że kotły turbo umożliwiają zastosowanie wentylacji mechanicznej w pomieszczeniu.



Wsteczny ciąg kominowy
Zdarza się, iż wsteczny ciąg kominowy w kotłach atmosferycznych jest przyczyną blokady - wyłączenia urządzenia z pracy. W skrajnych sytuacjach dochodziło do zamrożenia i uszkodzenia takich głównych elementów urządzenia, jak wymiennik czy pompa. Problem ten zupełnie nie występuje w kotłach z zamkniętą komorą spalania.

Sposób wyprowadzenia przewodów kominowych
Ważnym atutem kotłów z zamkniętą komorą jest to, że spaliny z kotła o mocy nie przekraczającej 21 kW możemy wyprowadzić przez zewnętrzną ścianę budynku. Dotyczy to jednorodzinnych budynków wolno stojących. W przypadkach, gdy moc kotła przekracza 21 kW lub obiekt nie jest jednorodzinnym budynkiem wolno stojącym spaliny należy wyprowadzić nad dach (wymaganie to nie dotyczy budynków przemysłowych i magazynowych).
W kotłach turbo mamy też możliwość montażu współśrodkowych koncentrycznych przewodów powietrzno-spalinowych. W przewodach tych zasysane do kotła powietrze ogrzewa się od ścianki spalinowego przewodu środkowego. Natomiast w kotłach atmosferycznych przepływające przez niego powietrze odbiera ciepło z wymiennika pierwotnego, co prowadzi do jego schłodzenia. W konsekwencji termostat urządzenia spowoduje jego włączenie do pracy, nawet jeśli nie występuje zapotrzebowanie na ciepło ze strony instalacji grzewczej.

Jak widać bilans ciepła jest bardziej niekorzystny dla kotła z otwartą komorą spalania.
Moc potrzebna do ogrzania powietrza do spalania i na wentylację pomieszczenia to 0,5 kW, zaś strata ciepła wynikająca z przepływu powietrza przez kocioł to wartość rzędu 0,1 kW. W związku z tym, dla domu o powierzchni 180 m2, którego straty ciepła wynoszą 12 kW suma 0,5 kW + 0,1 kW stanowi aż 5% całego zapotrzebowania na ciepło budynku. Zwróćmy też uwagę, że sprawność kotłów z zamkniętą komorą spalania podawana przez producentów jest większa o 3% od w wersji z otwartą.

Bezpieczeństwo pracy
Jak wiemy kotły z zamkniętą komora spalania nie mają zamontowanego czujnika ciągu kominowego, co wcale nie oznacza, iż urządzenie nie będzie wyłączone z pracy np. w wyniku niewłaściwej konfiguracji przewodów powietrzno-spalinowych. W tym celu wyposażono je w presostat, który mierzy różnice ciśnienia na wlocie powietrza i wypływie spalin (powinna zawierać się w odpowiednim zakresie).

Dlatego bezwzględnie należy stosować się do wytycznych producenta kotła, bądź stosowanego systemu powietrzno-spalinowego. Błędne konfigurowanie przewodów powoduje wadliwą pracę urządzenia i jego wyłączenie. Właściwie dobrany system do danego typu kotła to taki, który zapewnia odpowiednie opory na zasysaniu powietrza przez wentylator i odpowiednie opory na tłoczeniu spalin. Spręż wentylatorów w kotłach z zamkniętą komorą wynosi od 80 do 150 Pa.

Systemy przewodów
Najczęściej stosowanym systemem przewodów powietrzno-spalinowych do kotłów turbo jest układ przewodów współśrodkowych koncentrycznych. W rozwiązaniu tym wewnętrzna rura jest rurą spalinową, a przestrzenią między rurą wewnętrzną a zewnętrzną zasysane jest powietrze do kotła. Na rynku dostępne są tego typu systemy w następujących wielkościach: 60/100, 80/125 lub 80/130.

Montaż systemów powietrzno-spalinowych nie należy do skomplikowanych. Rury zewnętrzne łączy się czołowo i uszczelnia opaskę, a spalinowe zazwyczaj zakończone są kielichem i uszczelką. Większość producentów przewiduje inne systemy przewodów do kotłów z zamkniętą komorą spalania, a inne do kotłów kondensacyjnych, gdyż różne są wartości temperatury spalin, jak i pH w obu przypadkach. Przekłada się to oczywiście na odmienne materiały, z których produkowane są rury i uszczelki.

Rozwiązania dla kotłów niekondensacyjnych
  Dla poziomego wyprowadzenia przewodów przez ścianę zewnętrzną budynku lub dach należy zachowa spadek od kotła na zewnątrz od 1 do 5%. Długości przewodów w systemach współśrodkowych zależy od mocy kotła oraz oporów przepływu powietrza i spalin. Związane jest to z faktem, że opory te rosną w funkcji kwadratu prędkości (im mniejsza średnica, tym większa prędkość i większe opory).
Maksymalna długość przewodów współśrodkowych dla systemu 60/100 wynosi 6 m (dla 80/130 to 15 m) i należy ją zmniejszyć, uwzględniając każdy opór miejscowy, taki jak np. kolano czy trójnik. Właściwe wykonane zakończenie sytemu powinno rozdzielać zasysanie powietrza od wyrzutu spalin. W przypadku wyjścia nad dach zakończonego daszkiem, kierunek wyrzutu spalin jest poziomy, a powietrze zasysane jest od dołu. Z kolei dla wyrzutu poziomego spaliny wypychane są prosto, a bocznymi otworami zasysane jest powietrze.
Zastosowanie niewłaściwych zakończeń może spowodować to, iż spaliny zostaną zassane do kotła i zaburzą, a nawet zahamują proces spalania.

System do szachtu
Jeśli mamy do dyspozycji kanał wentylacyjny lub nowy i czysty szacht kominowy, to nie ma konieczności stosowania systemu współśrodkowego. Wystarczy, że prowadzimy tylko rurę spalinową o średnicy np. 80 mm. Powietrze wtedy zasysane jest przestrzenią między rurą spalinową a szachtem (natomiast połączenie między szachtem kominowym, a kotłem wykonujemy rurą współśrodkową). System ten można stosować w szachcie o maksymalnej długości do 9 m. Jeżeli zaś jest dłuższy, korzystamy z tzw. systemu rozdzielnego - połączenie między szachtem a kotłem wykonujemy dwiema rurami 80 mm i specjalną nakładką rozdzielającą. Rurę powietrzną o80 doprowadzamy tak, aby zasysała powietrze z szachtu. Warto pamiętać, iż w przypadku stosowania systemów do szachtu, każda rura musi mieć wspornik centrujący w szachcie. Gdy szacht jest brudny, np. po kotle stałopalnym, nie można z niego pobierać powietrza, systemy współśrodkowe są niewystarczające i zaleca się montować systemy rozdzielne. W systemie rozdzielnym powietrze zasysane jest z zewnątrz rurą o80 i wyrzut spalin pionowo rurą spalinową o takiej samej średnicy. W tym przypadku całkowita długość przewodów dochodzi do ok. 30 m.

Awarie a system odprowadzenia spalin do komina
Kocioł z zamkniętą komorą spalania zostanie wyłączony z pracy jeśli np:
• układ przewodów spalinowych jest nieszczelny i zasysane są spaliny zamiast powietrza;
• zastosujemy niewłaściwy element do poboru powietrza z pomieszczenia -presostat potraktuje to jako rozszczelnienie komory spalania;
• nastąpi zablokowanie przepływu spalin na skutek oblodzenia przewodów lub zgromadzenia się skroplin (powstających ze spalin, jak i z wilgoci z powietrza).

 

Zdarzają się przypadki, iż wentylator w kotle pobiera i wydmuchuje taką ilość powietrza, która nie pozwala na zapoczątkowanie procesu spalania. Gaz jest porywany i wyrzucany przez powietrze. Spowodowane jest to brakiem odpowiedniego kryzowania przewodów spalinowych. Większość kotłów z zamkniętą komorą w wyposażeniu fabrycznym ma kryzy, o których montażu nie wolno zapominać. Kryzę dobieramy w zależności od systemu przewodów powietrzno-spalinowych, ich długości i mocy kotła. Ważnym parametrem jest średnica przewodów spalinowych, ma ona bowiem bezpośredni wpływ na prędkość przepływu spalin. Dla przykładu: prędkość ta w przewodzie o60 wynosi około 4 m/s, a dla o130 spada poniżej 0,9 m/s. W tego typu rozwiązaniach często dodatkowo wykonuje się w kominie otwór, który powinien wymusić naturalny ciąg, ale czasami zdarza się, iż tym otworem spaliny wracają do pomieszczenia.
 

Decydujac się na kocioł na paliwo stałe, należy zastanowić się, jakim opałem będziemy ogrzewać dom. Na rynku dostępne są różne paliwa stałe, a każde z nich ma inną wartość energetyczną (opałową), która znacząco wpływa na parametry techniczne kotła. 


Drewno opałowe jest stosunkowo ekologicznym surowcem, jednak koszty jego pozyskania są dosyć duże. W kotłach ze zwykłej stali (niezależnie od typu paleniska) powinno się spalać tylko drewno liściaste ze względu na niską zawartość związków żywicznych. Drewno iglaste można bezpiecznie spalać w kotłach zgazowujących wykonanych ze stali uszlachetnionej.
Wilgotność drewna, wpływa znacząco na wartość opałową. Największą taką wartość ma drewno o wilgotności do 25%, czyli sezonowane co najmniej przez rok. W Europie coraz częściej wykorzystuje się do celów grzewczych pelety z prasowanych trocin. Magazynuje się je w specjalnych zbiornikach, skąd są podawane do kotła. Paliwo uzupełnia się okresowo, co jest bardzo wygodne dla użytkownika.

Węgiel kamienny - Ma wysoką wartość opałową (16,7-29,3 MJ/kg) i jest w Polsce łatwo dostępny. Dzięki temu na szeroką skalę wykorzystuje się go do celów grzewczych. Rocznie zużywane jest w naszym kraju około 13-18 mln ton tego surowca. W Europie jest powoli zastępowany przez drewno lub chemicznie przetworzone postacie węgla np koks.

Biomasa jest to pozostawiona na powierzchni gleby substancja roślinna (resztki pożniwne, chwasty, zielony nawóz,), która podczas spalania nie powoduje zwiększenia ilości dwutlenku węgla w atmosferze. Jest ona bardzo kalorycznym paliwem stałym.

Słoma jako paliwo stałe jest bardzo dobrym rozwiązaniem, gdyż zużywa się odpady pozostawione przez rolników do celów grzewczych. W Polsce w rolnictwie zużywa się zaledwie 60% słomy, a ponad 35% pozostaje niezużyta. Można spalać ją w kotłach C.O. Słoma ma mniejszą wartość opałową niż węgiel. Najbardziej racjonalne jest spalanie sprasowanych bloków słomy - balotów. Słoma żółta (świeża) zawiera dużo wody i przez to ma mniejszą wartość opałową niż słoma szara (składowana). Świeżo po ścięciu można stosować do celów grzewczych tylko słomę pszenną.
 

Śmieci i odpady jako paliwo do kotła - NIE!
W krajach szybko rozwijających się kotły na paliwa stałe cieszą się dużą popularnością ponieważ, daje się w nich spalać śmieci, które gromadzą się w domu. Wiele osób uważa, iż pozwala to oszczędzać: z jednej strony - na kosztach zakupu opału, z drugiej - na kosztach wywozu śmieci. Nic bardziej błędnego. Spalanie odpadów i śmieci w kotłach na paliwa stałe jest przez producentów kotłów zabronione. Powodem jest duża zawartość wilgoci, która doprowadza do znacznie szybszej korozji kotła. Dodatkowo spaliny powstające podczas spalania śmieci szybko i silnie zanieczyszczają kanały konwekcyjne kotła. Najbardziej szkodliwe jednak w tym przypadku jest zanieczyszczenie środowiska w ogromnym stopniu.